W przemyśle chemicznym wytwarzane są produkty dla różnych sektorów przemysłu. Produkcja odbywa się w trybie nieciągłym lub ciągłym. W zależności od produktu, emisje takie jak formaldehyd, związki aromatyczne, aminy alifatyczne lub heterocykliczne związki azotu mogą być generowane podczas fazy reakcji, zarówno przez same materiały wejściowe, jak i przez produkty reakcji.
Problematyczne substancje organiczne przedostają się do powietrza wywiewanego przez systemy odciągowe i mogą być tam mierzone jako LZO i zapachy w powietrzu wywiewanym. Jako całkowita zawartość, mogą one przekraczać dozwolone emisje.
Połączenie ozonu UV i plazmowego oczyszczania powietrza odlotowego
Technika UV/ozonowa może być stosowana w szczególności do degradacji polarnych monozwiązków organicznych lub złożonych mieszanin różnych związków organicznych. Oksydacyjna degradacja związków organicznych opiera się na kaskadzie reakcji rodnikowych.
Połączona technologia plazmy i UV/ozonu może być również stosowana do degradacji niepolarnych związków organicznych, takich jak długołańcuchowe związki estrowe. Proces rodnikowy jest najpierw inicjowany za pomocą plazmy w pierwszym etapie, co wspomaga późniejszy proces UV/ozonu i znacznie zwiększa jego skuteczność. Jako dodatkowy moduł, pomiędzy technologią plazmową a technologią UV/ozonową stosowany jest dyfuzor wody w celu optymalizacji reaktywności w jednostce UV/ozonowej. Testy wykazały, że zawartość LZO powyżej 1 g/m³ może również zostać zdegradowana.
Podstawą do zastosowania tych technologii jest znajomość składników powietrza wylotowego, ich zawartości w powietrzu wylotowym oraz parametrów fizycznych wilgotności względnej i temperatury powietrza wylotowego. Dzięki tej wiedzy można skonfigurować i obsługiwać wysoce wydajne energetycznie systemy oczyszczania powietrza odlotowego, których skuteczność zapewnia, że limity określone przez TA Luft nie zostaną przekroczone.
Taki układ jest wyraźnie lepszy od konwencjonalnych procesów:
Filtry z węglem aktywnym, płuczki: Wysokie koszty związane z wymianą węgla aktywnego.
Systemy biofiltrów:
- duże zapotrzebowanie na miejsce,
- wysokie koszty konserwacji i inwestycji;
- niska wydajność w przypadku substancji aromatycznych, takich jak benzen i fenol.
Spalarnie: Wysokie koszty inwestycyjne i wysokie koszty operacyjne, katalizatory są drogie i szybko się zużywają.
